Na tien jaar slaagt KCSM er in aansluiting te vinden bij de top. Machelen eindigt als tweede, waardoor het mag deelnemen aan de nacompetitie. De eerste klip die FC Atlas heet, wordt op neutraal terrein met succes omzeild (1-2). In het tweede luik steekt Dieleghem Jette dikke stokken in de wielen. Het houdt in de heenmatch de hoop op promotie levendig (1-1), maar in het eigen Derooverstadion loopt het, ondanks een wereldmatch van voormalig doelman Bart De Doncker, finaal mis (0-2).

Opnieuw slaagt KCSM er op de valreep niet in promotie af te dwingen. Nochtans had KCSM met de aanstelling van de trainerstandem Marc Grootjans (huidige burgemeester van Machelen)-Eric Crana zwaar ingezet. Het kan terugblikken op een fantastisch seizoen, weliswaar met een dramatische apotheose. 29 zondagen staat blauw-wit aan de leiding, om op de laatste speeldag in Wijgmaal het
onderspit te delven en tot overmaat van ramp slechts als vierde te eindigen, zonder troostprijs. FC Muizen wordt dat jaar kampioen.

Onder leiding van Peter Mommaert pakt blauw-wit na een zwaar en slopend seizoen maar liefst 73 punten en laat in de strijd voor 1ste provinciale nipt VC Sterrebeek achter zich. Het legt de basis voor de titel al in de eerste match, toen de renbaanploeg werd verslagen. Frederic Demeyer kaapte de Zilveren Voetbal van Het Laatste Nieuws weg als topschutter van de reeks met maar liefst 30 treffers. Het leverde de club een gala-avond op in dancing Carré in Willebroek.

Het rijk van Machelen in 1ste provinciale is geen lang leven beschoren: ondanks een resem nieuwkomers wint het amper een vijfde van haar matchen – waaronder de uitwedstrijd bij de latere kampioen SK Kampenhout – en degradeert het met Sterrebeek, Beersel en Bierbeek weer naar 2de provinciale. De 1-2 thuisnederlaag tegen Bierbeek – dat nog geen match had gewonnen – op de slotspeeldag is de ultieme vernedering.

Met een compleet vernieuwde kern – waaronder tal van ronkende namen – en met Francis Willaert aan het roer, is de ambitie duidelijk: zo snel mogelijk de verloren plaats bij de elilte weer innemen. In de seizoensaanhef kan blauw-wit de schijn nog hoog houden, maar in de wintermaanden valt het compleet door de mand. Halfweg mei strandt KCSM op een troosteloze tiende plaats. De grootste zege van het kampioenschap in alle reeksen van 2de provinciale – 1-7 op het veld van Tildonk – kan de herinneringen aan een mislukt seizoen amper weggommen.

Opnieuw krijgt Machelen haar motor niet aan de praat. Blauw-wit bekleedt na amper vijf speeldagen de laatste plaats. Reden genoeg voor Francis Willaert om de handdoek te gooien. Yves Vanderveeren – exeersteklassespeler – moet het tij zien te keren. Dankzij een grondige mentaliteitswijziging zet Machelen gestaag de weg naar boven weer in. Op zes speeldagen van het einde totaliseren Vanderveeren & Co. 28 punten. Het behoud lijkt een feit en KCSM laat te snel de teugels vieren: de nacompetitie is een feit. In Wommersom speelt Machelen een dijk van een match, maar delft het wel nipt het onderspit. Een week later tegen SK Leeuw waant KCSM zich zegezeker, maar na een tegendoelpunt acht (!) minuten in blessuretijd ging het van een 'Stairway to Heaven' naar een Highway to Hell'. Gelukkig viel er enkele weken later een lijk uit de kast: het faillissement van toenmalig derdeprovincialer FC Diest.

Een seizoen later is er echter geen ontkomen meer aan. Speler-trainer en oudgediende Sven Van Lerberghen krijgt met zijn assistent Christian Wouters het team niet op de rails. Halfweg de herfst, nam duo Jan De Zutter-Koen Van Geel de honneurs waar. Ondanks een kortstondige revival in de lente eindigt Machelen op de veertiende plaats. Ook de nacompetitie met Delta Londerzeel (2-1 nederlaag) en Kersbeek (1-1 gelijkspel) brengt geen soelaas meer.

Na de degradatie gaat blauw-wit een totaal andere koers varen. Het zet niet langer in op ronkende namen, maar zoekt haar heil in witte merels bij de beloften van nationalers. In het kader van deze politiek gaat KCSM een samenwerkingsakkoord aan met buur en derdeklasser Diegem Sport, waarvan het heel wat jongeren laat doorstromen naar het fanionelftal. De vernieuwde politiek oogst lof, maar brengt uiteraard de nodige groeipijnen met zich mee. Een anonieme tiende stek is Machelens deel.

Het daaropvolgende seizoen verloopt haast gelijkaardig: Machelen wisselt hoogtes met laagtes af. De troepen van Ronny Roelen zijn op vreemde bodem de op een na beste ploeg, maar voor eigen volk wint het amper vijf keer. Blauw-wit totaliseert 42 punten en sluit het seizoen af als kampioen… van de rechterkolom.

Ook het derde seizoen onder Ronny Roelen verloopt even wisselvallig: KCS Machelen schiet met 6 op 21 zwak uit de startblokken, maar met het maximum van de punten uit de laatste 5 wedstrijden wordt de bus alsnog op plek 6 geparkeerd. Voor het eerst in 7 jaar kan KCSM de kaap van de 50 punten ronden.

In het seizoen 2010-2011 worden de kiemen gelegd van wat een jaar later zou uitmonden in de titel. Tot speeldag 25 stond Machelen doorlopend in de topdrie. Met de laatste rechte lijn in zicht had het lange tijd zelfs de beste papieren voor een eindrondeticket. Uitgerekend in money time bleek de citroen
volledig uitgeperst en werd blauw-wit met een finale 7de plaats veel te karig beloond.

De ambitie voor een topdriestek wordt het hele seizoen lang gehandhaafd. KCSM is samen met Melsbroek en vooral Black Star het gouden trio bovenin de rangschikking. De Brusselaars lijkenincontournable, maar door financiële problemen stokt de motor op vijf speeldagen van het einde. Machelen brengt de autoritaire leider in het hol van de leeuw aan het twijfelen… en uiteindelijk ook aan
het breken. Het levert blauw-wit een ultieme testwedstrijd om de titel op, uitgerekend op het veld van buur en derdeklasser Diegem Sport waar vele spelers een verleden hadden. Op 10 mei 2012 speelt Machelen de perfecte wedstrijd en brengt het ware propaganda voor het voetbal. Melsbroek wordt met het schaamrood op de wangen en een droge 4-0 naar de eindronde verwezen.

KCS Machelen wint haar eerste match in P2, maar zou vervolgens tot speeldag 10 moeten wachten voor een nieuwe driepunter. Een 8-1 nederlaag bij de latere kampioen Waterloo is in deze periode het dieptepunt. Het kostte meteen de kop van nieuwbakken trainer Jan De Laet en typeert een seizoen met meer laagtes dan hoogtes, waarin het het verschil maakt door in de rechtstreekse confrontaties met de andere staartploegen steevast aan het langste eind te trekken. De formatie van Luc Keppens verzekert uiteindelijk pas op de slotspeeldag het behoud.

Het seizoen begon zeer onrustig voor KCS Machelen: nog voor de eerste competitiewedstrijd hield trainer Keppens het voor bekeken en namen 2 oudgedienden, met name Sam Hoppenbrouwers en Erwin Van Berckelaer, de fakkel over. De doelstelling bleef ongewijzigd: het behoud zo snel mogelijk veilig stellen en hier en daar proberen de toppers het vuur aan de schenen leggen. In het seizoensbegin liet KCS ook enkele opmerkelijke resultaten noteren. In het eigen Derooverstadion was het een magere puntenoogst met enkele nederlagen tegen op papier zwakkere tegenstanders. KCS Machelen klokte uiteindelijk af op een 10de plaats.

Met een rist nieuwkomers en een trainer die het klappen van de zweep kent (Hubert Stas) hoopt Machelen weer aansluiting te vinden met de top. In de heenronde lukt dat ook wonderwel: met een vierde plaats aan de winterstop was alles nog mogelijk. Met een 2 op 15 na de winterstop ebde het vertrouwen weg en intern werden flink wat vraagtekens geplaatst bij de mentaliteit van sommigen. Een negende plaats was het teleurstellende eindverdict.

In het tweede jaar onder leiding van trainer Hubert Stas wordt Machelen bij het kransje titelkandidaten gerekend. De kern bulkt van de kwaliteit, al werd er her en der ook beweerd dat het merendeel van de spelers al op hun 'retour' zijn. Na een meer dan degelijke voorbereiding – waarin sinds lang nog eens de 2de ronde van de Beker van Brabant wordt gehaald – kent KCS een matige doch doelpuntrijke start (4-4 op de openingsspeeldag in Villers-La-Ville). Tijdens dit seizoen beginnen de afbraakwerken van het nostalgische Derooverstadion. Wat een afscheid in schoonheid moest worden van het stadion, eindigt op een valse noot: de buren van Melsbroek komen KCS met 1-4 verslaan. Uiteindelijk eindigt KCS op een
magere 9de plaats waarna trainer Stas andere oorden opzoekt en in zijn zog bijna de volledige spelerskern.

De (noodgedwongen) tabula rasa) deed Machelen in het tussenseizoen teruggrijpen naar het succesvolle recept waarmee het 5 seizoenen eerder kampioen was geworden: jonge, beloftevolle spelers zouden opnieuw de dienst uitmaken. Pascal Gyssels was de nieuwe bewindvoerder. Met kerst leek het kalf verdronken, maar een stevige
ussensprint in de lente maakte dat KCSM 2 matchen voor het einde het lijfsbehoud kon verzekeren door een punt weg te kapen in het nagelnieuwe complex van neo-kampioen Melsbroek.

Een jaargang waarin blauw-wit een respectabele 38 punten verzamelde, maar door de degradatie van tal van Brabantse clubs uit eerste en tweede amateur tot de voorlaatste speeldag moest wachten om zekerheid te krijgen over het behoud. En dat nota bene na een campagne waarin KCSM na 6 speeldagen de rangschikking aanvoerde, om vervolgens 13 wedstrijden na elkaar de zoete smaak van de zege niet meer te proeven.

Net als 2 seizoenen eerder lag Machelen al met kerst op het kapblok na een dramatische heenronde waarin het pas op speeldag 11 de eerste driepunter wist binnen te rijven. Na nieuwjaar rechtte blauwwit de rug met onder andere een knappe thuiszege tegen de latere kampioen Meise, maar finaal had het net dat tikje kwaliteit te weinig in huis om de degradatie te kunnen ontlopen.

De doelstelling voor dit seizoen was om zo snel mogelijk de verloren plaats in tweede te heroveren, maar in pakweg oktober had niemand nog een cent gegeven voor de titelkansen van blauw-wit. Plots wezen alle neuzen echter in dezelfde richting en was de trein vertrokken. Door het algemene forfait van Tange, stond KCS Machelen vanaf eind februari plots aan de leiding, zij het enkel virtueel. Plots sloeg het coronavirus echter toe en ging de competitie op slot. Vermits Voetbal Vlaanderen besliste om aan de
hand van een coëfficiënt het eindklassement te gaan berekenen, werd Machelen tot kampioen uitgeroepen.

In het tussenseizoen werd Cedric Demeulenaere aangesteld de sportieve baas. Na een meer dan degelijke voorbereiding en een 6 op 6 als competitiestart, leek KCS Machelen vertrokken voor een knappe campagne, tot corona – alweer – roet in het eten gooide en de competitie na amper een zesde van de matchen werd stopgezet, en later zelfs geannuleerd.